Thursday, January 19, 2017

පුතෙකු නම් අවැසිමය !




පුතෙකු නම් අවැසිමය
කවදාක හෝ දිනෙක
මව් පදවි ලබන දින
දස මසක් බලා හිඳ...


උපන්දා පටන් ඔහු තුරුළු කර සිඹින්නට
කුරුල්ලන් පෙන්නමින් කවි කතා කියන්නට
බෝනික්කෝ අතට දී සිත මුදුව හදන්නට
දැනුම ආදරය මිස අන් කිසිත් නොදෙන්නට 


පුතෙකු නම් අවැසිමය
කවදාක හෝ දිනෙක

කියාදෙන්නට ඉතින්
දුවකගේ වටිනකම.... 

තනිවෙන්න ඉඩක් ලද විගස මිතුරිය සමග
ඇගේ සළු පිළි උනා ඉවතකට දමන්නට
නොවේ මට වුවමනා මගේ පුතා හදන්නට
නලවන්න ඇගේ සිත ආදරය දී හදට  


පුතෙකු නම් අවැසිමය
කවදාක හෝ දිනෙක

කියාදෙන්නට ඔහුට
ආදරය කරන්නට......


නලල මත දෙනෙත මත අතක පිටි අල්ල මත
තබන එක හාදුවක මතක ඇය හට දෙන්න
කවදාම හෝ දිනෙක හැකි වුනොත් මගෙ පුතුට
දනිමි මම සතුට ඔහු ඈ මතින් ලබන බව 


පුතෙකු නම් අවැසිමය
කවදාක හෝ දිනෙක

මට දැනුණු ආදරය
තවත් දුවකට දෙන්න......... 





සුසුමක උණුසුම......




අපි දෙන්නා මෙතන ඉන්නෙ සෙන්ටිමීටර් ගානක් දුරින් වුනාට ඇත්තටම බැලුවොත් අපි අපිට කිලෝ මීටර් ගානක් දුරයි නේද අද.....

මුහුද දිහා බලාගෙන එයා කියනවා....

හ්ම්ම්.....

මම ඔයාව වෙනස් කරන්න හිතාගෙන කියනවා නෙමෙයි... ඒත් ඔයයි මමයි අන්තිමට කතා කරපු දවසෙ ඉඳන් අද වෙනකල් මම ගොඩක් හීන මැව්වා.... ඔයා වෙනස් වෙන්නෙ නෑ කියලා කිවුවට මට බය හිතුනා ඔයා වෙනස් වේවි කියලා.... අද මට මෙතනට ආව වෙලාවෙ ඉඳන්ම තේරුණා ඒ බය ඇත්ත වෙලා කියලා .... දන්නවද.... මගේ භාශාවෙන් කියනවා නම් ඔයා අද ඇවිල්ලා ඉන්නෙ ෆුල් ෆෝමැට් එකක් වෙලා....

මට හිනා ගියා....

හ්ම්ම්.... ඒක නම් හරි හැබැයි. ඉතින් නරක නැහැනේ.... එහෙමම ඉන්න දෙන්න.... ඒක දෙන්නගෙම අනාගතේට හොඳයි නේ....

ලොකු සුසුමක් හෙලන සද්දේ මට අහුණා....

ඔයා දන්නවද.... ඔයා ලඟ තියෙන්නෙ මතක හිටින සුවඳක් !

ඒ පාර මට සුසුමක් හෙලුනා.....

---------------------------------------------------------------------------------------------
සුසුමක උණුසුම නොමවිඳි හදකට
සුසුමක් වුනේ ඔබයි
කඳුළක සිසිලස නොහැඟුණු නෙතකට
කඳුළක් වුනේ ඔබයි
 


මිහිමත සැඟවුනු විසිතුරු ලොවකට
පියවර ලකුණ ඔබයි
විසිතුරු මිහිමත සැඟවුනු රුදු ලොව
හෙලි කළ දෙනෙත ඔබයි

හදවත පිරිමැද සිතිවිලි පොබ කල
පැතුමක අරුණ ඔබයි
වදනට නොනැඟෙන සිත තුල ගොළුවන
නොපිපෙන පැතුම ඔබයි
.
ගායනය: විශාරද එඩ්වඩ් ජයකොඩි සහ විශාරද මාලිනි බුලත්සිංහල





සබද ඉතින් නුඹ කෙලෙසද වෙනස් කළේ සිත...




වසන්තයට පෙරදි පිපුණු මලක් නොවෙද මම
බඹරු නිතර ලගින් සරපු මලක් නොවෙද මම
පුදසුනකට යන්නට හැකි මලක් ලෙසට හෙට
සබද ඉතින් නුඹ කෙලෙසද වෙනස් කළේ සිත.......




අපුර්වා.....




අපුර්වා.....!!!!

ඈතින් ඇහුනු ගැහැණු කටහඬටත් එක්කම බෝලයක් මන් ඉස්සරහට ආවා....


පුංචි කොන්ඩයක් බැඳපු කෙලි පැන්චියක් මන් ඉස්සරහට දුවගෙන එනවා දැකපු මම බොලේ අතට ගත්තා....

“පරිස්සමින්.....”

ඔලුව අතගාලා බොලේ කෙල්ල අතට දීලා මම ආයෙමත් මගේ ගමන පටන් ගත්තා....

ඒත් මතකය.....

එක දිගින් දිගටම යන්නේ ආපස්සට.....

“කවදහරි දවසක අපි බබෙක් ගෙනාවම එයාට අපුර්වා කියලා නම තියමු”

කාලෙකට කලින් සිද්ධ වුනු කතාවක මතකය හිත පතුලේ දෝංකාර දෙන්න ගත්තා.... අවුරුදු ගණනාවකට කලින් අඳුරගත්තේ....... අවුරුදු ගණනාවකට කලින් ලඟින් හිටියේ..... අවුරුදු ගණනාවකට කලින් ඈත් වෙලා ගියේ.... ඒත් තාමත් “හදේ කොතැනක හෝ හිඳී ඔබ නිදා නොනිදා මෙන්”.............................

මාතරින් පටන් අරගෙන කොළඹින් ලියවුණු කතාවක අපූරුව.....

අතේ සතේ නැතුව හැතැප්ම ගාණක් ඇවිද ගිය මතකය.... ඒ මග දිගට කතා කරපු හිනාවුණු මතකය..... අනාගතේ ගැන මවපු අහස් මාළිගා..... එකින් එකට ටෙලි සිත්තමක් වගේ හිතේ මැවෙනවා.....

“අත්වැල් බැඳගෙන මංමාවත් දිග
ඔහේ ඇවිද ගිය කාලය මතකද
පුංචි ළදරියක් වගේ හුරතලෙන්
ඔබ හිනැහුණු ඒ කාලය මතකද......”

දුර ගමනක් එකට යන්න අපිට ඉඩක් නොලැබුණේ වාසනාවටද අවාසනාවටද කියන්න මම දන්නේ නැහැ.... ඒත් ඒක අවසානෙදි වසර කිහිපයක ආදරණීය මතකයක් පමණක් බවට නම් පත්වුණා..... දුකක් නැහැ.

“කොහේ හෝ නුඹ නතර වී - කාට හෝ ජිවිතය දී
තුටින් නම් මට ඒ ඇතී - නුඹ මගේ නොවුනට කම් නැති.....”

නුඹ නැවතුනු බව මම දන්නවා.... මට තාම නවතින්න හිතක් නැති බවත් මම දන්නවා..... ඒත් දවසක මමත් නවතීවි....

ඔව්.

කොහේ හරි...... මගේ හිත නවතින තැනක......