මන්දිරේ සිටින උන්
මහ පොළොව දෙස බලන්
ජිවිතේ සොයන බව
සැක කලෙමි මම හිසින්
නිහඬවම සැලෙන සිත්
මහ හඬින් කෑ ගසා
සටන් වදිනා බවත්
දැන උනිමි තිර ලෙසින්
පත් සිඳුණු තුරු මතින්
මල් පිපෙන වග දිනෙක
විස්වාස කලෙමි මම
හෙමි හෙමින් හෙමි හෙමින්..
නුහුරු නෑ ඒ හැඟුම
එක සමයි හැමතැනම
නොවෙනස්ව අහස මත
දකිමි මම අද ඉතින් ........
No comments:
Post a Comment