සරසවි සැමරුම් 03

බෝඩින් ජීවිතය......

ආව මුල් දවස් වල බෝඩිමට වෙලා තනියම ඉන්න වෙලාවට තනිකම දැනෙනවා ඉවසන්න බැරි තරමටම... ඒත් මොනවා කරන්නද.... phone එක තමා හොඳම යාළුවා වුණේ ඒ වෙලාවට.... 3 දෙනාත් එක්ක දවසේ විස්තරේ කියවලා.. කෑම කාලා.. ඉවර වුණාම ගෙවල් වලට call කරනවා පැයක් විතර.... ඊටත් පස්සේ 3 දෙනා ඇඳන් 3 ට වෙලා දන්න දන්න හැමෝටම call කරනවා නිදිමත එනකං.....

අපේ බෝඩිමේ කෙල්ලෝ 12 ට අමතරව හිටියේ අන්ටියි නංගියි මල්ලියි එයාලගේ බල්ලයි විතරයි..... ඇන්ටිලා හිටියේ උඩ තට්ටුවේ.... මල්ලි පොඩියි..... ඒ වුණාට පුදුම දාංගලයක් තිබුණේ.... ඒ මදිවට බල්ලා..... ඌ නම් මහා එපා කරපු බල්ලෙක්..... gate එකෙන් පේන හැම බල්ලටම බුරනවා..... කණක් ඇහිලා ඉන්න නෑ..... ඒකටත් එක්ක හරියන්න බෝඩිමේ set එක.... නියමයි..... එහා room එකේ අක්කලා මෙහා room එකට එනවා සැපදුක් බලන්න සතියකට වතාවක්.....

අපේ room එකේ අක්කට රෙදි, බඩු අස් කරලා පුරුද්දක් නෑ.... නිදාගන්නකොට බඩු ටික මෙසේ උඩට.... වැඩ කරද්දී බඩු ටික ඇඳ උඩට.... බලා ඉන්න බැරුව පවු හිතිලා අපි අස් කරලා දුන්නාම පිං දෙනවා ආත්ම ගාණකට ඇතිවෙන්න.....  

අපේ බෝඩිම ලඟපාතම පන්සලක් තිබුණා.... හැම සෙනසුරාදට ඒකෙ බෝධි පූජාවක් තිබුණා.... ගෙදර යන්න බැරි වෙලා බෝඩිමේ හිටියොත් හවසට පැය ගානක් ගාථා කියනවා  loud speaker එකෙන් අපි අහගෙන ඉන්නවා.....

සමහර දාට අපේ බූරු බල්ලා දන්වැල කඩාගෙන එළියට පැනල දුවනවා.... ඉතිං අපේ ඇන්ටි යෝගට් තියලා gate එක ගාව ඌව රවට්ටලා ආයෙම ගෙන්න ගන්නවා.... නිකං ද අපි ඌට බූරු බල්ලා කියන්නේ.... මහා මෝඩයි ඒකා....

දවසක් අපේ කෙල්ලෝ ටිකක් බෝඩිමට ඇවිත්... උන්ට අමතක වෙලා gate එක වහලා එන්න.... ඇන්ටි අසූ හාරදාහට නැගලා බනිනවා ඒක දැකලා.... “බලන්නකෝ... gate එක අහස් කටට ඇරලා දාලා.... කුඩු කාරයෙක්වත් ආවා නම්.... මගේ වටින මල් පෝච්චි ටික... අරං ගියා නම් හෙම.... මොන දෙය්යන්ට කියන්නද....”  

අනේ දෙවියනේ..... ඇන්ටිට මතක් වුණේ මල් ටික මිස අපි නෙමෙයි.......