කේක්....

මේක වුණේ මං පුංචි කාලේ.... අවුරුදු 4 ක් වත් නෑ මං හිතන්නේ... අපේ අම්මා teacher කෙනෙක්.... ඉතිං ඒ දවස් වල අම්ම වැඩ කරපු ඉස්කෝලේ හැම අවුරුද්දකම අවසානේ ළමයින්ගෙ පොඩි උත්සවයක් තියෙනවා.... එක ඉවර කරලා staff එකේ අය එයාලම arrange කරගත්ත lunch එකක් රසවිඳිනවා.... ඕකට හැමෝම තමන්ගේ ගෙවල් වලින් මොනා හරි අරගෙනත් එනවා..... අපේ ගෙදර මාව තියලා යන්න කෙනෙක් නැති වුණු හැම වතාවෙම අම්මා පුරුදු වෙලා හිටියේ මාවත් අරගෙන ඉස්කෝලේ යන්න... ඉතිං මට ඒ ඉස්කෝලෙයි ළමයිනුයි teachers ල යි හොඳටම හුරු නිසා ඔය උත්සවේ දවසට මම කොහොමත් යනවා ම තමයි....

මේ කියන දවසෙත් අම්මා ඉතිං ලස්සන ගවුමකුත් අන්දවාගෙන මාව අරන් ගියා... මාත් හොඳ ළමයා වගේ අම්මට වද නොදී හිටියා.... ඔය වෙද්දී මාව නිකං මල් වට්ටියක් වගේ අතින් අතට යනවා.... එක්කෝ ළමයි අතේ... නැත්නම් teachers ල අතේ.... උත්සවේ ඉවර වුණා... lunch 1 පටන් ගත්තා.... මං ඉතිං ඇණයක් නොවී බතුත් කෑවා.....

ඊටත් පස්සේ අවේ මගේ favorite round එක... ලස්සනම ලස්සන cake එකක් principal ගෙ ගෙදරින් එවලා තිබුණා.... මටත් ඉතිං කේක් කෑල්ලක් හම්බුණා.... ඒ උනාට මගේ හිතට මදි.... අම්මට කරුකුරු ගාලා තව ඕනි කිවුවට යහපත් ප්‍රතිචාරයක් ලැබුණේ නෑ... ඒ වෙනුවට එයාගේ එක තමා හම්බ වුණේ.... මට එහෙමත් බෑ.... අන්තිමේදී මං තීරණේ කළා cake එක වෙනුවෙන් සටන් කරන්න.... අවාසනාවට ඒ වෙනකොටත් cake එක ඉවර වෙලා.... කොහොම උණත් මං ඒ වෙනුවෙන් සටන් කළා.... ඇඩුවා... ඇඩුවා... ඇඩුවා... බිම පෙරලි පෙරලි ඇඩුවා... දැන් ඉතිං staff එකේ අයට දුකයි මට ඒක දෙන්න බැරි වුණාට.... අපේ අම්මට නම් ලැජ්ජාවේ බැරුව යසට හිටපු මං cake එකක් වෙනුවෙන් මේ තරම් ඇඩුවට....

අම්මා මාව අරන් ගෙදර ආවා... නිකං නෙමෙයි... ලොකු cake එකකුත් අරගෙන.... ඇවිත් කිවුව දැන් ඉතිං ඇති වෙනකං මේක කනවා කියලා... කොහේ කන්නද.... මට ඒ වෙද්දී cake ආසාව ඉවරයි....

පහුවදා උදේ අම්මලාගේ principal අපේ ගෙදර ආවා එදා වගේම cake එකක් හදාගෙන....