කාලෙකට පස්සේ ආයෙමත් ලියන්න ගත්තා........ මොනාද ලියන්නේ
කියලා හිතාගන්නත් බැහැ. හිත හිස් වෙලා වගේ.... අහම්බෙන් ඇහුණේ රේඩියෝ එකේ ගිය සිංදුවක්..... රඹුකන සිද්ධාර්ථ හාමුදුරුවන්ගේ පදමාලාවක්.
මේ ප්‍රේම කතා නවතා මොහොතක්
අපි අවට බලමු ඇස් ඇරලා...
නැති බැරිකම හතර අතේ
පාවෙනවා සුළග වගේ...
පොතක් ගත්තත් ටෙලිනාට්‍යයක් බැලුවත් සිනමා සිත්තමක් බැලුවත් පොදු වස්තු බීජය ප්‍රේමය තමයි. ඇත්ත. ආදරෙන් තොර ලෝකයක් අපිට නැහැ තමයි. උපන්දා පටන් මියෙන තුරාවටම අපි ජිවත් වෙන්නේ ආදරයත් එක්ක.
ඒත්, ඇස් ඇරලා අවට බැලුවොත් පෙනේවි ජීවිතය ජිවත් කරවන්න මිනිස්සු සටන් කරන විදිය..... දවසින් දවස එකතු වෙන, සංකීර්ණ වෙන ප්‍රශ්න එක්ක මිනිස්සු පොරබදන විදිය.... එක්කෙනෙක් තමන් ගන්න ඉන්න කාරෙකේ පාට තෝරගන්න බැරුව ලතැවෙන කොට තව කෙනෙක් එදා දවසේ තමන්ගේ දරුවට කන්න දෙන්න දෙයක් නැතුව ලතැවෙන විදිය........
මේ දේවල් වෙනුවෙන් අපිට කරන්න දෙයක් නැහැ කියලා හිතේවි.... හැබැයි අපිට මේ දේවල් ගැන කතා කරන්න පුළුවන්. හඬක් නැති මිනිසුන්ට හඬක් වෙන්න අපිට පුළුවන්. අපි සොබාදහමේ දරුවෝ... ට්‍රිලියන ගානක සත්ව විශේෂ අතරින් අපි මනුසත්තු වෙලා ඉපදුනේ මොනවා හරි දෙයක් ලෝකෙට දීලා යන්න. අපි හැමෝටම ලෝකය වෙනුවෙන් කල හැකි දෙයක් ඇති.
මොහොතක් හිතන්න.................
අද අපි වටා ඉන්න මිනිසුන්ගේ සුව සදන්නටත් හෙට උපදින දරුවන්ට මේ ලෝකය වඩා සුවදායි තැනක් කරන්නටත් අපිට පුළුවන්........
වහින්නට හැකි නම් ගිගුම් දී
වියලි ගම් බිම් වලට ඉහලින්
ඉදෙන්නට හැකි නම් බතක් වී
බතක් නොඉදෙන පැලක රහසින්...
රැඳෙන්නට හැකි නම් ලමා කැල
හඬන දෙතොලඟ සිනාවක් වී
පිපෙන්නට හැකිනම් දුරින් දුර
නෙලා ගත හැකි වන මලක් වී
නිදන්නට හැකිනම් දෙනෙත් තුල
සැබෑ වෙන සුබ සිහිනයක් වී
ගැයෙන්නට හැකි නම් දොරින් දොර
ලොවම පුබුදන ගීතයක් වී
ගායනය - නන්දා මාලිනි
පද රචනය - සුනිල් ආරියරත්න
"වහින්නට හැකිනම් ගිගුම් දී... " අහන්න ඕනි නම්.....
"මේ ප්‍රේම කතා නවතා මොහොතක්...." අහන්න ඕනි නම්...
No comments:
Post a Comment