~~~ සැබෑ වුණු මගේ සිහින ~~~ 02

මේකේ පලවෙනි කොටස කියවන්න ඕනි නම් සටහන අවසානේ තියෙන ලින්ක් එකෙන් යන්න පුළුවන් ඔන්න. 

# ලයනල් වෙන්ඩ්ට් එකේ වේදිකා නාට්ය බලන්න.

මේකේ මම හොයලා බලපු හැම වේදිකා නාට්යම වගේ පෙන්නුවේ හවස 7 ට. ඉතිං දුරක ඉඳන් ගිහිල්ලා ඒක බලලා ආයෙමත් රෑ ට එන එක ප්රායෝගික නැති නිසා මම අදහස අතඇරලා දාලා හිටියේ. එහෙම තියෙද්දී තමයි “දොළහක්” එකේ අවසන් දර්ශනය දෙසැම්බර් වල දී ඒකෙ තියෙනවා කියන ආරංචිය ආවේ. යන්නත් ඕනි. යන්නත් බෑ. හිතේ දුකෙන් ඉන්නකොට යාන්තන් ට්රාන්ස්පොටර් කෙනෙක් සෙට් වුනා. මාවයි මා එක්කලා ආව අනිත් කෙල්ලවයි බෝඩින් වලට ඇරලවන්න. ඉතිං තව මොනාද..... පස්වනක් ප්‍රීතියෙන් පිනා ගිහින් ඒක බලලා ආවා.

ඊළඟ හීනේ නාමෙල් මාලිනි එකේ ඩ්රාමා එකක් බලන්න. හැබැයි තාම සෙට් වුනේ නැහැ.


# විදී ලාම්පු එළියෙන් ඈතට ඈතට ඇවිදගෙන ගිහින් නිදහස් තැනකට වෙලා රෑ අහසේ තරු දිහා බලා ඉන්න.

මමයි මගේ යාළුවයි රාජිත දිසානායකගේ ‘ආපසු හැරෙන්න බෑ’ කියන ඩ්රාමා එක බලපු දවසේ ලයනල් වෙන්ඩ්ට් එකෙන් එළියට ඇවිත් බස් එකට නගින්න යද්දී වටාපිටාවේ තිබ්බ එළිය ඇත්තටම අපි දෙන්නට බල කලේ ඇවිදින්න... ‘ඇවිදින්න නම් නියම දවස’ දෙන්නටම එහෙම හිතුනේ ඒ නිසා වෙන්න ඇති. ‘අයියටත් එන්න කියමුද ඔන්න ඔහේ... නැත්නම් ඉරිසියාවේ පැලෙයි’ රූමි මට කියද්දී දෙන්නටම හිනා. අන්තිමේ යාළුවගේ අයියවත් ගෙන්නගෙන අපි රෑටත් කාලා ඔහේ ඇවිදගෙන ඇවිදගෙන ගියා....

නිදහස් චතුරශ්රෙට ගිහින් තියෙනවද මහ රෑ 12 ට විතර..... රෑ වෙන්න වෙන්න පුදුම නිදහස් තැනක්... අනාරක්ෂිතයි කියලා කියන්නත් බැහැ. අපි පාන්දර 2 වෙද්දීත් එතන... ගල් පොළොවේ නිදාගෙන අහසේ තරු දිහා බලාගෙන පැය ගානක් කියෝ කියෝ ඉඳලා ඒ හීනෙත් හැබෑ වුනා අන්තිමේදී....


පළවෙනි කොටස මෙතනින්